- na płycie CD+ kurier,
- Mp3 na CD + Kurier,
- MP3 Online (najszybciej i najtaniej) automatyczne “ściąganie”
Odtwarzanie publiczne bez ograniczeń.
Disco, znane także pod nazwą muzyka dyskotekowa – gatunek muzyki popularnej[1] będący rodzajem rytmicznej muzyki tanecznej[2], głównie, choć nie wyłącznie, przeznaczonej do tańca w dyskotekach[2]. Szczególnie popularny w drugiej połowie lat siedemdziesiątych XX wieku.
- Najczęściej metrum 4/4, nieakcentowane, z bębnem basowym grającym wszystkie ćwierćnuty w takcie, czyli tzw. four-to-the-floor[3].
- Przeważająca ósemkowa długość dźwięków.
- Instrumentacja: stosowanie hi-hatu, redukcja roli gitary prowadzącej.
Najbardziej znanymi przedstawicielami są zespoły i wykonawcy tacy jak: ABBA, Afric Simone, À La Carte, Amanda Lear, Arabesque, Baccara, Bee Gees, Belle Epoque, Bimbo Jet, Boney M., Brotherhood of Man, Cherry Laine, Dalida, Donna Summer, Dschinghis Khan, Eruption, George Baker Selection, Gibson Brothers, Goombay Dance Band, La Bionda, Luv’, Maywood, Ottawan, Saragossa Band, Secret Service, Silver Convention, The Rubettes, Village People[1].
Styl znany pod nazwą disco, rozwinął się początkowo w Stanach Zjednoczonych pośród społeczności afroamerykańskich i hiszpańskich. Najistotniejszy wpływ na powstanie gatunku miały gatunki funk[1], salsa, psychodelia[4] i soul[5].
Pod koniec lat 60. muzycy i publiczność R&B ze społeczności czarnoskórych, włoskich i latynoskich przyjęli szereg cech subkultur hipisowskich i psychodelii. Obejmowały one korzystanie z sal muzycznych z głośnym, przytłaczającym dźwiękiem, swobodny taniec, odlotowe oświetlenie, kolorowe kostiumy oraz stosowanie środków halucynogennych[5][6][7]. Psychodeliczne grupy soulowe takie jak Chambers Brothers, a szczególnie Sly and the Family Stone wywarły wpływ na proto-disco i twórców takich jak Isaac Hayes, Willie Hutch i stylu soul znanego jako Philadelphia Sound[8]. Popularność disco zdobyło w drugiej połowie lat sześćdziesiątych tzw. proto-disco (wczesne disco). Z kolei po 1970 powstały utwory daleko różniące się od dotychczasowej muzyki, m.in. Barry’ego White’a, który kierował Love Unlimited Orchestra (przebój „Love’s Theme”, 1973), cechowane przez mnogość instrumentów. Pierwszy artykuł o muzyce disco został napisany w 1973 roku przez Vince Aletti dla magazynu Rolling Stone[9]. Jednak pierwsze utwory w stylu czystego disco pojawiły się około 1974. Były to m.in.: „Rock The Boat” Hues Corporation (1974), „You’re the First, the Last, My Everything” Barry’ego White’a (1974), i utwór Donny Summer pt. „Love to Love You Baby” (1975). W 1974 roku w Nowym Jorku na antenie radia WFAN-FM miało swoją premierę pierwsze disco show[9].
Źródło opisu: Wikipedia
Najnowsze komentarze